Januari

Januari -niet chronologisch-

-24 Januari-

Vanochtend stap ik nog steeds slaperig, voor de tweede keer uit bed. In de gang kom ik mijn huisgenoot Chad tegen. Hij vertelt me dat hij vanochtend het washok inliep om iets te pakken. Blijkt er een of andere vage kerel in ons washok te liggen! Wat een vaag verhaal. Chad heeft m wakker gemaakt en vriendelijk doch dringend verzocht om ons washok te verlaten. Een half uur later stond de jongeman, behoorlijk in de war, nog steeds op de straat voor ons huis. Ik ben maar even gaan kijken of ik m toevallig kende, je weet t nooit tenslotte. Maar nee, hij kwam me totaal niet bekend voor.

We hebben wel een ijzeren poort in onze tuin, maar geen sleutel van het slot. Volgens de vader van de eigenaar van het huis heeft ze het hek gekocht zonder sluitbaar slot. Wie doet dat nou?? Kan je net zo goed geen hek plaatsen.
Moeten we onze property manager nu toch maar weer even bellen dat we graag een sluitend slot in de poort willen. Aangezien Chad hier officieel niet woont, denken zij dat we twee meisjes alleen zijn en dat maakt waarschijnlijk meer indruk, hihihi. Nooit denken dat je het feit dat je een vrouw bent niet een klein beetje mag uitbuiten om te krijgen wat je wilt…

-20 januari-

Vandaag heb ik de hele dag in bed gelegen, teveel alcohol gedronken op de woensdagavond poolavond en daar had ik wel wat last van. Maar tegen de avond voelde ik me natuurlijk weer helemaal goed en vond ik het wel een goed idee om vanavond te gaan poolen in dezelfde bar als woensdag. Want op donderdag is er ook een poolcompetitie.
Het was niet zo druk en de meiden van de bar verveelden zich nogal, met gevolg dat ik werd volgegoten met shooters. En tja, je zegt natuurlijk geen nee tegen gratis alcohol en gezelligheid.
Het poolen werd er in elk geval niet minder van. Nadat ik nogmaals de vriend van Sian had verslagen –zij doet de poolavond op woensdag- komt Liz –het meisje dat die avond de poolcompetitie deed- naar me toe en geeft me $75…hmm? Denk ik. Geld? Ja zegt ze, je hebt zojuist de finale gewonnen! Hahahaha, ik had niets door…waarschijnlijk maar goed ook, want daardoor had ik geen enkel gevoel van spanning.
Nadat we nog wat shots hadden gedronken ben ik naar huis gelopen….oftewel gewankeld. Dat ik er ben gekomen vind ik nog steeds een wonder. Ik was behoorlijk in de war zullen we maar zeggen. Thuis moest ik met mn hand langs de muur lopen want anders viel ik om….

- ? januari-

Omdat het niet zo heel warm was, ben ik EINDELIJK naar de dierentuin geweest met Jade. De dierentuin is midden in de stad, vlakbij de rivier dus je zou denken dat het heel klein is. Maar het tegendeel is waar!
In het “Australie” gebied lopen de kangaroes en wallabies vrij rond, om de natuurlijke omgeving na te bootsen of zo…-alsof dat kan-
Het is wel een beetje raar om een kangaroe als tegenligger te hebben. Kangaroes kunnen namelijk best agressief zijn als je te dichtbij komt of ze zich bedreigd voelen.

Een groepje kinderen was waarschijnlijk niet zo goed ingelicht en die dachten: Ha leuk! Een kangaroe. Laten we daar eens even heeeeel dichtbij gaan staan…
Geen goed idee…Skippy denkt bij zichzelf, ja hallo, ga eens aan de kant..hij leunt op z’n staart en ik zeg tegen die kids, eum misschien moet je de kangaroe maar met rust laten.
Natuurlijk luisteren ze niet naar mij –geen natuurlijk overwicht- en dus begint de kangaroe te schoppen en krabben. Toen was de kangaroe niet zo leuk meer…
Kindjes zijn vervolgens hard weggelopen –kan ik me wel voorstellen hoor- Komt er een volgende groep aan, dit keer een groep Amerikaanse pubers. Die vonden Skippy ook leuk…maar skippy vond ook de Amerikanen niet zo leuk…skippy valt ze vrijwel direct aan. Maar in plaats van weg te lopen gaan ze staan giechelen en dat vindt de kangaroe helemaal vervelend natuurlijk –wie wil er nou uitgelachen worden?- opnieuw wat kickboksacties van Skippy…het zag er hilarisch uit. Ik moest er wel om lachen maar vond het ergens ook heel zielig voor de kangaroe….arm beest in de dierentuin.

Oh mamma, ik heb een Cassowary gezien! Jade heeft er een super toffe foto van dus die krijg je nog te zien. Weet je nog, de slapeloze nacht die we samen hadden ergens in de buurt van Cairns? Samen s’nachts een boterham eten? En dan ’s ochtends de bloedzuiger op mn knie???!!

-26 januari-
Is Australia Day –sommige mensen noemen het ook wel Invasion Day- Op Australia Day vieren ze Australie’s verjaardag. Het is een feestdag en dus is iedereen vrij.
Traditioneel wordt de dag begonnen met een biertje of ander alcohol bevattende drank…natuurlijk kan ik daar niet niet aan mee doen en open ik mijn eerste Bourbon en Coke van de dag om 9:45 samen met het ontbijt (gebakken ei).
Jade heeft een jurk die is gemaakt van de Australische vlag, toen ze op uitwisseling was in Amerika heeft ze die gemaakt voor haar ‘prom.’
Gelukkig heeft Jade ook iets voor mij om aan te trekken die dag. Een handbeschilderd shirt –eigenlijk veel te warm met ¾ mouwen- met allerlei echt Australische dingen erop: Een “pie” –je weet wel, zo een van de vorige update- een mannetje dat op een slipper aan t surfen is, een pot vegemite rond de mouw, de Australische vlag op de andere mouw en een bierboom op de rug.
Waar Australia Day op neer komt is dat je de hele dag aan de alcohol zit en dan naar het vuurwerk gaat.
Omdat het een familie ding is, is het vuurwerk direct als het donker genoeg is, rond 20u. Serieus…zoiets heb je nog nooit gezien. (althans, ik niet) Er gaat voor 500.000 AUD de lucht in. Ze hebben een soundtrack op de maat waarvan het vuurwerk wordt afgestoken. Echt belachelijk, maar wel belachelijk mooi. Blijkbaar is dit vuurwerk nog groter dan dat van oud en nieuw. Nou ja….

-de zoektocht naar werk-

Ik heb inmiddels allerlei sollicitaties de deur uit gedaan, want ik hoorde maar niets van mijn contactpersoon in QLD.
Daarnaast realiseerde ik me dat ik niet naar Weipa wil. –maps.google voor als je wilt kijken waar t is- Weipa is super klein, zo’n 2600 mensen…dat is toch echt wel heeeel klein.
Ik werd er eigenlijk niet echt enthousiast van, ondanks dat het een kans op een sponsorship was. Nadat me duidelijk werd dat ik er geen goed gevoel over had, heb ik besloten om het niet te gaan doen.
Tijdens een zoektocht op internet bleek daarnaast dat dezelfde afdeling veel meer vacatures heeft in gebieden die niet zo afgelegen zijn. –en in grotere steden-

Vervolgens heb ik vandaag gemaild naar mijn contactpersoon dat Weipa niet bij me past omdat het te klein is en ik een grotere stad nodig heb om mij gelukkig te voelen.
Wat gebeurt er? Ik krijg binnen 10 minuten een mail terug –nadat ik al 3 weken gewacht heb om iets over Weipa te horen-. Hij kan het zich goed voorstellen en vraagt me om te kijken naar 4 andere plekken. Eh…hm? Cairns, Townsville, Hervey Bay en Maryborough.
Nou moe.
Blijkbaar was het nodig dat ik een beslissing nam in dit geval in plaats van te wachten op reactie van hen. Ja, ik ben zo’n wazig persoon die gelooft in de kracht van gedachten en dat het universum je zal helpen als het duidelijk is waarmee je hulp nodig hebt, welk pad goed is voor je.
Natuurlijk is het allemaal niet in kannen en kruiken, maar ik heb over al mijn recente sollicitaties positieve gevoelens.

Donderdag ga ik hem bellen –als ik hersteld ben van de alcohol van de avond ervoor- om er verder over te praten en een afspraak te maken voor een interview met hen. –definitieve gedachten helpen ook-

Naast de sollicaties blijkt de puntentest voor permanentie immigratie per 1 juli 2011 te veranderen. In de eerdere test had ik niet genoeg punten omdat ik al te oud was –grrr-.
Nu heeft australie zich gerealiseerd dat juist de mensen van mijn leeftijd het meeste met zich meebrengen voor het land.
Gevolg: ik kan nu wel het visum aanvragen!
Wel wat lastig dat dat pas kan nadat dit visum is verlopen. Maar geeft niks, ik wordt gewoon gesponsord voordat mijn visum verloopt!

Alle positieve gedachten deze kant op AUB!!!!