Gewoon omdat de tijd vliegt

De temperatuur gaat hier elke dag een graad hoger en de luchtvochtigheid zit inmiddels rond de 50%. Dat wordt in de komende maanden nog veel erger met een gemiddelde luchtvochtigheid van 86%. Dat wordt dus water ademen in de zomer hier. Ik heb dat nog niet meegemaakt, dus hoe mijn longen en lijf dat gaan vinden....ik wacht t af!

Gelukkig heb ik een woning die airco heeft. Ik heb m nog niet gebruikt want ik ben bang voor de energie rekening. Die zit al op 50 dollar per maand terwijl ik amper stroom gebruik...dus met de Airco aan wordt dat een heel ander verhaal.

Binnenkort ga ik mijn permanente visum aanvragen en daarvoor moet ik allerlei medische testen doen. Dus aantal dagen verder en ik geloof zo'n 800 dollar lichter hoop ik dan volgend jaar gezond verklaard te worden.

Op 22 oktober moet ik opnieuw mijn engelse test doen, belachelijk ik heb een halve punt te weinig op de Academische test om een bepaald aantal punten te kunnen claimen. En dat terwijl je voor de immigratie dienst alleen maar de "Standaard" test hoeft te doen. De academische test is 2x zo moeilijk, maar daar hebben ze geen boodschap aan.

En ook dat kost me weer 500 dollar...

Ach ja, het is voor een goed doel (hou Micky in Australie!) dus we zetten door. Ik moet voor 23 december mn visum aanvragen omdat ik anders opnieuw te oud ben om zelf residentie aan te kunnen vragen. Best spannend!

Oh ja, dat visum kost ook nog eens 2500 dollar hmm.

Ik ben ondanks dat allemaal 100% zeker dat ik het waard vind en ik niet terug wil naar Nederland. Althans voorlopig niet.

Met kerst en oud en nieuw ben ik in Nederland op visite. Het is grappig het is hetzelfde als wanneer je op kamers gaat en je ineens twee "thuizen" hebt. Als je t weekend naar je ouders gaat is het: ik ga naar huis en als je dan weer naar je eigen kamer/huis gaat dan zeg je ook: ik ga weer naar huis.

Dat is hetzelfde met de twee landen. Ik zeg: ik ga naar huis voor Kerst en ben 15 Januari weer thuis (in Australie) heel apart.

En dan het werk, een groot deel van mijn leven uiteraard...Ik vind het helemaal geweldig! Dat klinkt natuurlijk raar aangezien mijn werk rond kindermishandling draait, maar ik ga met plezier naar mn werk. (niet elke dag natuurlijk)

Het feit dat ik niet weet wat ik doe elke dag en met wat voor mensen ik te maken krijg vind ik juist heel 'leuk'. Misschien is het de adrenaline die je erbij voelt ik weet t eigenlijk niet.

Een klein voorbeeld van een dag op mijn werk:

We kregen een melding van een 24uurs notificatie (maw je moet binnen 24 uur de kinderen gezien hebben en het onderzoek gestart hebben, meestal zijn we er binnen 2 a 3 uur afhankelijk van de afstand en situatie) en dus sprongen mijn collega en ik in onze 4x4 om een uur en een kwartier van ons vandaan zo'n 24u notificatie te gaan doen.

Vader werd gezocht door de politie dus ik moest eerst langs het politiebureau in de plaats waar ze wonen.

Ik dacht, 2 politieagenten of zo moet genoeg zijn.

Ik werd geescorteerd door 4 politieauto's en een 5de die cirkelde door de buurt. Dat waren 7 geuniformde agenten. Twee auto's voor ons, twee achter ons...en iedereen op straat met de mond open uiteraard. En ja, dan schiet je adrenaline behoorlijk omhoog!

Eenmaal aangekomen bij het huis is er in eerste instantie niemand thuis en denk ik, nou lekker dan.

Maar terwijl alle politieagenten de omheining binnen gaan en ik buiten de omheining wacht, komt moeder aan met een auto...oeps...sta ik even aan de verkeerde kant van het hek! Weer wat geleerd :)

Uiteindelijk zijn de kinderen tijdelijk bij familie geplaatst en zijn ze na 2 weken weer terug geplaatst bij de ouders die uiteindelijk met ons gaan samenwerken om de problemen binnen het gezin aan te pakken.

Helaas word ik tijdens mijn werk regelmatig aangevallen op mijn huidskleur, iets dat ik eigenlijk nog nooit heb meegemaakt. En helaas moet ik bekennen dat ik dat soms heel lastig vind. Ik snap het ergens wel als ze refereren naar "The Stolen Generation" maar wat ik doe heeft daar geen zak mee te maken. Ik ben degene met de laagste score aan uithuisplaatsingen, ik doe het alleen als ik geen enkele andere optie heb, zoals familie of vrienden van de familie.

De "Indigenous" mensen hier zijn het natuurlijk niet met mij eens en dus wordt ik beschuldigd van het stelen van kinderen. Eum, nee...hallooooo, jij hebt jouw kinderen misbruikt, niet IK..pfff

Maar ja, ik zal een manier moeten vinden om daar goed mee om te gaan, want dit maakt me boos. Vandaag heb ik zelfs tegen een stel ouders gezegd: Eum, well I don't judge you on the colour of your skin, so don't judge me on mine! dat helpt natuurlijk helemaal niet...maar ik ben ook maar een mens.

Langzaamaan maak ik vrienden hier, maar het gaat errugg langzaam. De meeste mensen waarmee ik omga zijn mannen. De vrouwen hier zijn maar rare wezens om eerlijk te zijn. Ze zijn onbeschoft, enorm sletterig en zo niet mijn type mensen. (met een aantal uitzonderingen natuurlijk)

Ik ga gemiddeld 3x per week naar de kroeg om te poolen en te ontspannen met mijn vrienden. Helaas is het soms heel lastig om een meisje (pardon: vrouw) te zijn die kan poolen. Ik krijg soms de raarste dingen naar mijn hoofd geslingerd en als ik dan van me afbijt neem ik het spelletje veel te serieus?? Euh, nee ik neem het niet serieus maar gezeik moeten aanhoren omdat ik een vrouw ben dat trek ik niet zo goed.

Dus ik heb nu even een pauze ingelast van het poolen in de kroeg...leek me handig :)

Ik heb duidelijk veel te lang niets van me laten horen en kan nog wel een aantal pagina's meer typen...het is echter inmiddels 21:00...

Volgende keer sneller een update...denk ik ;)