Nieuwehorne-Amsterdam-London
Door: Micky
Blijf op de hoogte en volg Micky
22 Juni 2010 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Piep-piep..piep-piep…04:00…tijd om op te staan…brrr het is wel erg vroeg, maar gelukkig wordt het buiten al licht.
Vlak ervoor hoorde ik het ‘getrippel’ van mijn zus haar voeten, zij is net voor de wekker wakker geworden.
Dan volgt een versneld ochtendritueel, met ertussen nog wat hele kleine regeldingen, zoals het uitprinten van mijn banksaldo, je weet nooit of ze me aan de grens van Australie nog gaan vragen om bewijs van genoeg geld.
Omdat we een beetje aan de late kant zijn rijden we net iets boven de toegestane snelheid naar Joure waar we mijn vader ophalen bij de MacDonalds (Huh? 5,55 een hamburgermenu van de macdonalds?!)
Vervolgens op weg naar Amsterdam, er zijn wegwerkzaamheden op de A1 waar we wel eens last van zouden kunnen hebben en natuurlijk de gebruikelijke files, maar niets is minder waar. In record tijd rijden we in een keer door naar Schiphol en zijn zo vroeg dat de incheckbalie nog niet eens open is. Dus we drinken een grote cappuchino, zo’n kopje dat wel een zwembad lijkt en dan kan ik mijn koffer inleveren bij de incheckbalie, 22 kilo. Helaas is de fles Beerenburg achtergebleven al zullen Syl en Patrick er ook wel van genieten..
Daarna is het nog even wachten, wat we met zn vieren buiten in het zonnetje doen. Het moment breekt aan, tijd om dag te zeggen en door de welbekende douane te lopen al zwaaiend naar de familie die achterblijft.
Het vliegtuig vertrekt niet lang erna en ik val direct in slaap, door het vroege opstaan en de lichte spanning ben ik toch wel heel moe.
De vlucht naar London Stansted duurt maar 50 minuten, belachelijk eigenlijk dat ik er nog nooit geweest ben..
In London haal ik mn koffer op, die gelukkig met t vliegtuig is meegelift en ga op zoek naar de bus die ik heb geboekt. De bus zou er ongeveer een uur over moeten doen naar Victoria Station en dus ben ik een uur en 3 kwartier later op het station, oeps.
Victoria Station is ontzettend groot, met een boel mensen die allemaal aan de verkeerde kant willen lopen –of ben ik het die aan de verkeerde kant loopt??-
Gelukkig kan ik me verstaanbaar maken in het engels en koop ik een kaartje naar New Cross Gate. Als ik vraag welk perron ik moet hebben zegt die kerel: somewhere betweeen platform 9 and 12…eh ok? –ik denk bij mezelf: ach Harry Potter moest ook naar platform 9 ¾ van King’s Cross station-
En inderdaad, na een paar minuten verschijnt mijn trein op het bord, platform 12, Aha! Die trein zou er ongeveer een half uur over moeten doen, dus 45 minuten later stap ik uit op New Cross Gate.
Trapje op -met 22 kilo niet gemakkelijk-, de hoek om en Ha! Daar is Sarah! Echt super, super fijn om haar te zien na zoveel tijd! Ze heeft alleen wel slecht nieuws, ze is net verhuisd en haar nieuwe huis ligt bovenop een heuvel…ai.
Puffend, hijgend en met kramp in de benen zijn we uiteindelijk toch boven aangekomen. Met de koffer -en een korte pauze halverwege-
Natuurlijk doen Sarah en Gemma hun best om mij iets van Londen te laten zien, al kan ik nu alvast verklappen dat dat niet is gelukt –hihi-
Ze nemen me mee naar London Bridge waar we eigenlijk het beginpunt van de grote brand van Londen willen bezoeken, maar we komen een leuke pub tegen aan de rand van de Thames en op een of andere vage manier blijven we daar hangen :) Wat wil ik drinken? Nou, eh iets brits? En dus komt er een Pitcher op tafel met Pimm’s. Een typisch engelse drank dat naar limonade smaakt, waar fruit in zit en waar je –als je er veel van drinkt- ook nog eens dronken van wordt…
Omdat ik nogal moe ben door het vroege opstaan gaan we niet al te laat naar huis, waar er voor me gekookt wordt, we wat wijntjes drinken en veel kletsen en lachen.
De volgende dag komen we allemaal pas laat uit bed en doen we rustig aan, als ontbijt krijg ik een echt engelse Fry-up (bacon, ei, worstjes, toast) daarna gaan we even langs een park waar een mooi uitzicht is op de skyline van London. Natuurlijk is er voetbal op tv en Sarah wil graag een stukje voetbal zien, maar de tv doet het niet dus we moeten noodgedwongen naar de kroeg…he, wat vervelend nou.
Een vriend van Sarah en Gemma komt ook, Lee waar ik al ontzettend veel over heb gehoord in Australie. ’s Avonds komen nog meer vrienden langs zodat ik eindelijk weet hoe haar vrienden eruit zien want ik heb het gevoel dat ik ze allemaal al ken door Sarah’s verhalen.
’s Avonds zijn hun beste vrienden er allemaal bij en iedereen is blij elkaar te zien want we kennen elkaar allemaal al, althans het lijkt zo. Gezellig stel mensen om me heen is altijd fijn! Helaas gaan ze allemaal vroeg weg (ziek, werk, laatste trein etc) en dus gaan wij een spelletje doen: Destination Hogwarts – Harry potter, voor degenen die dit niets zegt-
De volgende dag moet Gemma aan t werk en hebben Sarah en ik wat tijd samen, wat ook wel prettig is. Als ook hier de vertrektijd nadert is Sarah verdrietig, maar ze weet haar tranen binnen te houden (gelukkig maar)
De tocht naar London Gatwick is een heel stuk korter dan van Stansted naar Londen en ik kom ruim op tijd aan bij de terminal. Ik blijk 30 kilo mee te mogen nemen in dit vliegtuig….had die Beerenburg toch meegekund!
Na even rondhangen hoor ik ook de Boarding Call voor het vliegtuig richting Dubai…
Volgende Update:
London-Dubai-Perth
Vlak ervoor hoorde ik het ‘getrippel’ van mijn zus haar voeten, zij is net voor de wekker wakker geworden.
Dan volgt een versneld ochtendritueel, met ertussen nog wat hele kleine regeldingen, zoals het uitprinten van mijn banksaldo, je weet nooit of ze me aan de grens van Australie nog gaan vragen om bewijs van genoeg geld.
Omdat we een beetje aan de late kant zijn rijden we net iets boven de toegestane snelheid naar Joure waar we mijn vader ophalen bij de MacDonalds (Huh? 5,55 een hamburgermenu van de macdonalds?!)
Vervolgens op weg naar Amsterdam, er zijn wegwerkzaamheden op de A1 waar we wel eens last van zouden kunnen hebben en natuurlijk de gebruikelijke files, maar niets is minder waar. In record tijd rijden we in een keer door naar Schiphol en zijn zo vroeg dat de incheckbalie nog niet eens open is. Dus we drinken een grote cappuchino, zo’n kopje dat wel een zwembad lijkt en dan kan ik mijn koffer inleveren bij de incheckbalie, 22 kilo. Helaas is de fles Beerenburg achtergebleven al zullen Syl en Patrick er ook wel van genieten..
Daarna is het nog even wachten, wat we met zn vieren buiten in het zonnetje doen. Het moment breekt aan, tijd om dag te zeggen en door de welbekende douane te lopen al zwaaiend naar de familie die achterblijft.
Het vliegtuig vertrekt niet lang erna en ik val direct in slaap, door het vroege opstaan en de lichte spanning ben ik toch wel heel moe.
De vlucht naar London Stansted duurt maar 50 minuten, belachelijk eigenlijk dat ik er nog nooit geweest ben..
In London haal ik mn koffer op, die gelukkig met t vliegtuig is meegelift en ga op zoek naar de bus die ik heb geboekt. De bus zou er ongeveer een uur over moeten doen naar Victoria Station en dus ben ik een uur en 3 kwartier later op het station, oeps.
Victoria Station is ontzettend groot, met een boel mensen die allemaal aan de verkeerde kant willen lopen –of ben ik het die aan de verkeerde kant loopt??-
Gelukkig kan ik me verstaanbaar maken in het engels en koop ik een kaartje naar New Cross Gate. Als ik vraag welk perron ik moet hebben zegt die kerel: somewhere betweeen platform 9 and 12…eh ok? –ik denk bij mezelf: ach Harry Potter moest ook naar platform 9 ¾ van King’s Cross station-
En inderdaad, na een paar minuten verschijnt mijn trein op het bord, platform 12, Aha! Die trein zou er ongeveer een half uur over moeten doen, dus 45 minuten later stap ik uit op New Cross Gate.
Trapje op -met 22 kilo niet gemakkelijk-, de hoek om en Ha! Daar is Sarah! Echt super, super fijn om haar te zien na zoveel tijd! Ze heeft alleen wel slecht nieuws, ze is net verhuisd en haar nieuwe huis ligt bovenop een heuvel…ai.
Puffend, hijgend en met kramp in de benen zijn we uiteindelijk toch boven aangekomen. Met de koffer -en een korte pauze halverwege-
Natuurlijk doen Sarah en Gemma hun best om mij iets van Londen te laten zien, al kan ik nu alvast verklappen dat dat niet is gelukt –hihi-
Ze nemen me mee naar London Bridge waar we eigenlijk het beginpunt van de grote brand van Londen willen bezoeken, maar we komen een leuke pub tegen aan de rand van de Thames en op een of andere vage manier blijven we daar hangen :) Wat wil ik drinken? Nou, eh iets brits? En dus komt er een Pitcher op tafel met Pimm’s. Een typisch engelse drank dat naar limonade smaakt, waar fruit in zit en waar je –als je er veel van drinkt- ook nog eens dronken van wordt…
Omdat ik nogal moe ben door het vroege opstaan gaan we niet al te laat naar huis, waar er voor me gekookt wordt, we wat wijntjes drinken en veel kletsen en lachen.
De volgende dag komen we allemaal pas laat uit bed en doen we rustig aan, als ontbijt krijg ik een echt engelse Fry-up (bacon, ei, worstjes, toast) daarna gaan we even langs een park waar een mooi uitzicht is op de skyline van London. Natuurlijk is er voetbal op tv en Sarah wil graag een stukje voetbal zien, maar de tv doet het niet dus we moeten noodgedwongen naar de kroeg…he, wat vervelend nou.
Een vriend van Sarah en Gemma komt ook, Lee waar ik al ontzettend veel over heb gehoord in Australie. ’s Avonds komen nog meer vrienden langs zodat ik eindelijk weet hoe haar vrienden eruit zien want ik heb het gevoel dat ik ze allemaal al ken door Sarah’s verhalen.
’s Avonds zijn hun beste vrienden er allemaal bij en iedereen is blij elkaar te zien want we kennen elkaar allemaal al, althans het lijkt zo. Gezellig stel mensen om me heen is altijd fijn! Helaas gaan ze allemaal vroeg weg (ziek, werk, laatste trein etc) en dus gaan wij een spelletje doen: Destination Hogwarts – Harry potter, voor degenen die dit niets zegt-
De volgende dag moet Gemma aan t werk en hebben Sarah en ik wat tijd samen, wat ook wel prettig is. Als ook hier de vertrektijd nadert is Sarah verdrietig, maar ze weet haar tranen binnen te houden (gelukkig maar)
De tocht naar London Gatwick is een heel stuk korter dan van Stansted naar Londen en ik kom ruim op tijd aan bij de terminal. Ik blijk 30 kilo mee te mogen nemen in dit vliegtuig….had die Beerenburg toch meegekund!
Na even rondhangen hoor ik ook de Boarding Call voor het vliegtuig richting Dubai…
Volgende Update:
London-Dubai-Perth
-
22 Juni 2010 - 11:30
Wouter:
oehhh spannund, kan niet wachten op deel II :-)
Veel plezier en tot straks in Australie.. -
22 Juni 2010 - 13:13
Corney:
hoi hoi dus je bent vertrokken, een goede reis ennuh ik blijf je (verhalen) volgen. x -
22 Juni 2010 - 15:50
Loes:
He Mick!!
Gisteren op mijn iPod in Laos hoorde ik "Swim with Sam" voorbij komen en toen moest ik natuurlijk direct aan je denken!! Hoe is het met je? Helemaal goed en wel aangekomen dus? Ben zeker ook benieuwd naar deel 2 van je reis! Zal je verhalen volgen! :-)
Liefs Loes (en Tom) -
22 Juni 2010 - 17:23
Marco En Rian:
hey mick
damn ik ben jaloers
ik wil ook weer wel daarnaar toe
helaas zit een verre reis er dit jaar niet in
wens je in ieder geval heel veel plezier en doe ze daar de groeten van ons
groetjes uit het zeeuwse -
22 Juni 2010 - 18:02
Marli:
He zus,
Goed om van je te horen. Ben blij dat alles goed gegaan is. Ik lag Dinsdag om 12.30 uur op bed wat was het vroeg s morgens zeg. Ik heb net een heerlijk weekend met mam achter de rug en nu nog 1 dag bijkomen en dan feesten met de TT. Laat die beerenburg maar komen.
Ik hou van je. Dikke kus van je zus. -
22 Juni 2010 - 20:27
Gemma:
Dit keer Gemma de moeder van Micky. Ik ben net thuis en blij verrast een berichtje van je te vinden.
Leuk om in je verslag mijn naam langs te zien komen.Wat is het weer leuk om te lezen.
Hoor graag hoe het verder gaat. Ik hou van je kus mama. -
23 Juni 2010 - 15:28
Moniek:
De reis is weer begonnen... geniet er van ik zal thuis je verhalen weer volgen blijft leuk om te lezen!!
Enne als de kleine er is ben ik toch wel heel benieuwd naar de voorspelling ha,ha,ha.
Goede reis, geniet er van!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
