De update die bij de foto's hoorde

Tja, en toen werd ik geveld door de griep…althans een behoorlijke verkoudheid…ik lig/zit nu in bed, het is 5 over 8 maandagochtend de 25ste van februari. Ben nu inmiddels een maand in Tasmanie en heb het nog steeds naar mn zin. ’t Blijft lastig om te bedenken hoe lang ik hier ga blijven. Tot nu toe vermaak ik me prima, al verveel ik me af en toe lichtelijk. Zoals jullie weten woont Aidan in de middle of Nowhere. Letterlijk.
Dat heeft als groot voordeel dat het hier heel mooi en rustig is, maar ik als stadsmeisje mis het ook wel dat ik niet even koffie kan gaan drinken, naar de bibliotheek of sportschool kan of zoiets. Maar elk voordeel heeft zn nadeel (hihi normaal is t andersom ik weet t). Bodybalance lessen mis ik wel, maar weet inmiddels genoeg oefeningen die ik hier op de veranda kan doen en met bergen op de achtergrond je oefeningen doen heeft ook wel iets speciaals :)

Sommige dagen breng ik Aidan naar zn werk waarna ik de auto tot mn beschikking heb, niet dat ik dan heel veel doe, maar het idee dat ik iets kan doen helpt al tegen de verveling. Hihi.
Ben wel een paar keer gaan rondrijden hier, sightseeing vanuit de auto zullen we maar denken. En ik weet inmiddels de weg van en naar Aidans huis, woohoo! Goed he?

Een aantal van jullie weten het al, maar heb besloten om in elk geval tot Augustus in Australie te blijven. Da’s dus iets meer dan een maand langer dan ik had bedacht toen ik uit Nederland vertrok. En met een hele goede reden. Het is nl zomervakantie bij jullie en dus komt mijn moeder naar me toe om 5 weken in Australie rond te reizen met mij. Misschien blijf ik nog wat langer, geen zorgen, kom nog steeds terug. Uiterlijk December 2008. Het heeft een beetje met mijn huis te maken. Esther heeft inmiddels een eigen huisje gevonden en kan dus niet langer in mn huis blijven. Dus…mocht je iemand weten die vanaf juli tijdelijk woonruimte in Groningen nodig heeft…

Oke, wat heb ik allemaal gedaan sinds de laatste update..vorig weekend zijn we richting Hobart gegaag waar we de eerste nacht in Galen’s huis hebben geslapen. Galen is een vriend van Aidan die hij kent van de universiteit. Galen is heel, heel erg slim en zoals veel hele slimme mensen is hij ietwat vreemd. Hij voelt zich niet geheel op zn gemak rond nieuwe mensen. Maar hij is wel heel gastvrij en doet zn best om sociable te zijn. Hij en zn vrouw waren niet thuis, maar zoals gebruikelijk hier was zn huis open. Galen en Liz woonden (ja ze zijn afgelopen zondag verhuisd, maar houden dit huis aan) ook al in de middle of Nowhere..Ze hebben een huis met een prachtig uitzicht en hebben twee groententuinen. 1 voor allerlei verschillende groenten met onder andere ronde courgettes (nog nooit gezien maar erg smaakvol). En 1 voor de knoflook. Ze verbouwen knoflook dat ze verkopen aan lokale klanten. Honderden Kilo’s Knoflook! Geen last van vampiers dus.

Ik word een beetje afgeleid geloof ik, op dit tempo wordt de update wel erg lang…Galens huis was een enorm Hippie huis en ik kon er niet omheen dat Aidan dit huis heeft gebruikt als uitgangspunt voor dat van hem. Niets mis mee natuurlijk maar vond het wel typerend. Vroeger dacht ik altijd dat zo’n huis en levensstijl wat voor mij was maar nee…niets voor mij. Ik voel me niet echt op mn gemak in een onduidelijke omgeving (zoals waar is de kraan met het stromende water? –die was er niet nl- en 200 meter lopen naar een huisje dat dan de wc bleek te zijn –gat in de grond- zonder wc papier want dat heb je niet nodig…) ondanks dat zoiets dan relaxed zou moeten zijn voel ik me heel onhandig omdat ik niet weet hoe ik ermee om moet gaan. Na een aantal dagen zijn we weer langs Galen en Liz gegaan om even hoi te zeggen en ik vertelde Liz dat ik me soms erg dom voel omdat ik bijvoorbeeld niet weet hoe een courgetteplant eruit ziet en ik de kruiden in de tuin niet herken. Zegt ze: ach, dat leer je vanzelf, ik wist ook helemaal niets van planten en de manier van leven van Galen. Ik woonde in Sydney en vond het heerlijk! En ik dacht dat ze van nature een hippie was..hahaha..

Er is dus nog hoop…;)

He terug naar de feitelijke update “wat heb ik gedaan.”
Vrijdag zijn we naar Bruny Island gegaan, daar hebben jullie al wat foto’s van kunnen zien. Echt prachtig, maar het schijnt een hele akelige geschiedenis te hebben. Blijkbaar zijn er een heleboel Aboriginals afgeslacht op dit eiland. Dat zet je dan wel even aan t denken…We zouden in een tent slapen die we van Galen zouden lenen, maar de tent was onvindbaar. Dus hebben we uiteindelijk in een huisje geslapen, iets duurder dan gepland maar erg knus. ’s Ochtends toen ik met een stevige hoofdpijn –van de alcohol- wakker werd om naar de wc te gaan wierp ik een blik naar buiten en zag..witte wallabies (gets ik weet niet hoe je dat schrijft)..dus weer terug om mn telefoon te halen en een foto te maken. Toen we eenmaal echt wakker werden vertelde ik Aidan dat ik de witte wallaby had gezien waar Bruny Island bekend om is. Wat zegt ie: er zijn toch geen echte witte?? Oeps, wist ik veel dat hij ze nog nooit had gezien…dus heb de foto laten zien, maar ‘k vond het wel stom dat ik m niet even had wakker gemaakt zodat ie ze kon zien..

Ik wilde graag een wandeling maken, ja kun je nagaan..dat doe ik tegenwoordig uit vrije keuze! En dus gingen we naar de Fluted Cape, dat scheen erg mooi te zijn. 2,5 uur retour maar wel stevig omhoogklimmen. Aidan was die ochtend in een hele rare stemming, niet gezellig om bij in de buurt te zijn dus terwijl we naar het begin van de route liepen heb ik m voorgesteld de route niet samen te lopen. Ik had er werkelijk geen zin in om achter iemand met een gezicht als een oorwurm aan te lopen –hij is behoorlijk wat sneller dan ik- Uiteindelijk heeft hij besloten de route niet te doen en ben ik lekker in m’n eentje gegaan. Ik wilde mijn dag niet door zijn humeur laten verpesten!
De wandeling was echt prachtig en heel zwaar dat ook..sommige dingen zijn sowieso beter om alleen te doen en dit was er 1 van.

Bij terugkeer was Aidan zn stemming een beetje beter maar nog niet echt geweldig. We zouden naar een verjaardagsfeestje van zn neef gaan, maar omdat ie zich niet helemaal tip/top voelde vond ie t toch verstandiger om naar huis te gaan.
Die avond zijn we bij zn ouders in Longford blijven slapen en toen we zondag bij zn huis aankwamen zat het huis vol met mensen die cricket gingen kijken. Oke, ik ben best gastvrij maar dat er om de haverklap mensen in mn huis zouden zijn terwijl ik er niet ben…ik weet niet hoor, dat is toch niet helemaal hoe het in mijn hoofd werkt. Maar goed, wat doe je dan? Geef mij ook maar een glas wijn!

Op donderdag ben ik begonnen met de buitenkant van het huis “verfklaar” te maken..met andere woorden: verfkrabber in de hand en krabben maar! Niet echt leuk werk, maar zo voel ik me in elk geval wat nuttiger dan wanneer ik de hele dag op mn kont zit, stukje rij, beetje lees, etc. Er moet nu nog 1 muur gedaan worden, maar aangezien ik me zo ellendig voel wordt dat m in elk geval vandaag niet..
Afgelopen vrijdag was er een feestje hier om te vieren dat 1 van Aidans vrienden 21 werd…jaja al een hele leeftijd :) Met andere woorden, veel alcohol en gezelligheid. En die nacht ben ik ziek geworden. Het waaide op een gegeven moment heel erg hard en ik liep in een rok –met panty dat wel- en stond naast t vuur. Maar ben bang dat ik toen toch kou heb gevat want de dag erna voelde ik me behoorlijk shit. Het was de bedoeling om zaterdag het huis te verven, maar het had geregend dus ik zei: goed idee, maar kan niet want het hout is nat. Eigenwijs als Aidan is geloofde hij me niet en heeft t uiteindelijk aan een schilder gevraagd die toevallig langskwam…en wat zegt aidan tegen me: We kunnen het huis niet schilderen vandaag..ik zeg oh nee? Waarom niet? Zegt hij: het hout is nat. Duuh! Dat zei ik toch!?
Nou ja, toen zat er niets anders op voor de mannen (die waren blijven slapen) om een fles bier/wodka/midori open te trekken en rustig verder te drinken…yak!
‘s middags zijn we naar t cricket gaan kijken –“chiller” 1 van zn vrienden moest nl spelen terwijl hij opstond met bier als ontbijt-
Man oh man wat is cricket toch ongelofelijk SAAAAAAIIII. Shit, dat doe ik ook nooit meer.

Gisteren was er een uitje van de 8-ball club (pool), met zn allen naar de paardenraces. Verzorgd door de eigenaar van de lokale pub. En ik mocht mee, yay!. Kwas ook gister al ziek maar wilde wel mee, ben tenslotte nog nooit bij paardenraces geweest! Dus om 10 uur ‘s ochtends met de gecharterde bus met aanhanger vol drank en voedsel naar Launceston racetrack. Onder het mom van: “ik ben blij met het kind in mij” heb ik m’n gezicht laten schminken! Iedereen verklaarde me voor gek, maar ik vond het geweldig! Ik heb er een foto van, dus die zal ik uploaden zodra ik kan.
We zijn tot kwart over 5 gebleven..na een hele hoop alcohol naar binnen te hebben gegoten uiteraard.

Na in de pub te hebben gegeten zijn we naar huis gegaan waar ik direct in bed ben gesprongen, ik voelde me uiteraard de hele dag al behoorlijk k*t maar toen ik niets meer “hoefde” stortte ik in. En nu, 13 uur later, lig ik nog steeds in bed..paracetamol, neusspray en zakdoeken naast t bed. Je kent t wel..

Vanavond breng ik Aidan naar Football training en rij ik door naar het huis van Aidan’s ouders zodat ik met mn moeder en de tweeling kan bellen. Dus als t goed is dan staat dit verhaal er vandaag nog op! -het werd twee dagen later-

‘k zal proberen de volgende update iets eerder te maken zodat ie niet weer zo lang wordt…het is een hele lap tekst…

Tot gauw