Belevenissen Perth

Oke, ik weet dat een aantal mensen erg benieuwd zijn naar mijn belevenissen 18000 km van jullie vandaan. Al maak ik best wat dingen mee, tegelijkertijd vind ik t zo normaal om hier te zijn dat ik niet goed weet wat ik moet vertellen!

Sinds vorige week maandag ben ik weer aan het werk in het cafe van het kinderziekenhuis waar ik vorige keer ook heb gewerkt. Dit keer ben ik in dienst van de department of Health in plaats van via een uitzendbureau. Op zich heel prettig want nu mag ik ook de “echte” kleren aan ipv in mijn zwarte t-shirts rond te lopen. En ik heb ook een petje die ze allemaal dragen, mijn eigen staat me beter maar ja.

Omdat ik in dienst ben van de overheid moet ik een federaal bewijs van goed gedrag krijgen en blijkbaar duurt dat heeeeel erg lang. Ik heb nog steeds niets binnen, typisch geval van bureaucratie in beide landen. Als ik dat nou had geweten, dan had ik er een uit Nederland meegenomen. Hopelijk kunnen ze er wel een krijgen aangezien ik uitgeschreven ben van de Nederlandse gemeente. Op dit moment ben ik nl officieel geen ingezetene van Nederland meer.

Vrijdag kreeg ik een oproep om me te laten testen om te kijken of mijn vaccinaties tegen mazelen, pokken, rode hond en de bof nog voldoende dekkend zijn. Dus moest ik naar de bloed-prik dames van het ziekenhuis –gelukje dat ik in een ziekenhuis werk-
Ze prikken hier op een hele andere manier bloed, ze doen het gewoon met een naald met een zuiger waarmee ze in Nederland spul IN je bloed spuiten ipv het eruit te halen. Nadat ze bloed had geprikt spoot ze het vervolgens –zonder handschoenen- in een buisje. Luchtdicht? Nee hoor, da’s toch nergens voor nodig?
Maar goed, als ik niet voldoende gedekt ben dan moet ik opnieuw ingeent worden, wel op hun kosten dus dat scheelt. Daarnaast werd ik ook opgeroepen voor de griepprik –waarom wil iedereen me toch daartegen inenten???- maar daar doe ik dus niet aan mee, het is niet verplicht dus nee, bedankt.

Vorige week zondag heb ik Cynthia ontmoet, een Nederlandse dame die ik eigenlijk niet ken. Een collega van de Vennen kent haar. Cynthia woont in Perth en werkt hier voor de Department of Child Protection. Ze heeft me zondag opgehaald en zijn naar haar huis gegaan waar ik haar man en zoontje heb ontmoet. Gelukkig klikte het meteen en dus een leuke toevoeging op mijn nieuw op te bouwen sociale kringetje.
Afgelopen Zaterdag zijn we met zn vijven uit eten gegaan, een nederlands stel dat op bezoek was bij Cynthia en Simon, Cynthia en Simon en ik. Erg lekker en gezellig gegeten.
Die ochtend was Cynthia ook al bij me op mijn “nieuwe” fiets af te leveren, echt fantastisch ik ben er heeeeel blij mee. Perth heeft fietspaden en vanochtend heb ik ontdekt dat het maar 7 minuten fietsen is naar mn werk.
Van George die in het hostel werkt heb ik een helm –helaas verplicht hier- en slot gekregen, ik ben toch maar een bofkont met lieve, genereuze mensen om me heen.

Dinsdag hadden we een poolcompetitie in het hostel –bijna elke dinsdag en vrijdag- en ik doe altijd mee, al lig ik er altijd binnen een ronde uit. Ik vind verliezen niet (meer) erg en poolen heel erg leuk dus ach.
Ik speelde een van de eerste potjes omdat ik vroeg naar bed moest, want ik moet om 06:15 opstaan om te gaan werken. Uiteindelijk lag ik pas om 00:15 in bed, 26 dollar rijker want op een of andere vage manier heb ik de poolcompetitie die avond gewonnen! –hup holland hup-
Oh ja en nu ik hup holland hup zeg….tja, wat moet ik daar nou over kwijt…geen succes, ook niet het werken met maar 1 uurtje slaap. –De wedstrijd hier was nl om 2:30 tot 5:10…-

Mmmm, wat kan ik nog meer vertellen? Ik heb allemaal leuke mensen om me heen in het hostel en ja, voor de nieuwsgierigen onder jullie, ook een leuke man. -of moet ik toyboy zeggen ;)-. Uiteraard wil ik er niet teveel over uitweiden, mijn pappa en mamma lezen dit tenslotte ook…laten we het erop houden dat ik niet elke nacht alleen in bed lig.

Ik deel mijn kamer nu met een meisje van 32 uit Nieuw Zeeland, Miranda. Zij werkt in het hostel, dus grote kans dat we voorlopig met zn tweetjes blijven. Ik heb een 4 persoons kamer, maar met 4 mensen is de kamer wel erg klein, precies groot genoeg voor 2 mensen.

Ik ben nog maar 1 keer naar Salsa geweest want vorige week kon ik niet eens meer lopen, ik had zo’n pijn in mn voet, niet gewoon meer. Ik ben niet meer gewend om 8 uur per dag op een betonnen vloer te staan…auw…

Goed, wat heb ik verder nog gedaan?
Gister geborreld met Khan en Adam. Khan heeft hier in het hostel gezeten, Adam is zijn huisgenoot. En terwijl ik aan een Pale Ale zat belt mijn zus mij ineens op! Hele leuke verassing en fijn om even bij te kletsen!
Bij jullie vallen de mussen van het dak weet ik, bij ons helaas –nog- niet. We hebben vorige week heel veel regen gehad en ’s avonds is het behoorlijk koud, maar dat maakt mijn geluksgevoel helemaal niet minder.

Ik heb nog steeds geen seconde spijt gehad van mijn verhuizing –sorry!-
Nou oke, kweet nu even niets meer te vertellen…

Tot de volgende update enne mailen mag altijd ;)