Update! -eindelijk-

En toen liep ik alweer maanden achter op de laatste update.
De tijd gaat zo snel, het is belachelijk! Hebben de Maya’s dat in elk geval goed. Iedereen die ik spreek heeft hetzelfde gevoel, kinderen worden geboren, hebben hun eerste of tweede verjaardag gevierd. Neefje en nichtje hebben hun eigen e-mail adres. De herfstvakantie bij jullie staat al om de hoek, wintertijd gaat bijna in en Micky is inmiddels al 3 en een halve maand in Australië.
Waar is september gebleven?

Het is veel te veel werk om nu nog alles op “papier” te zetten over wat er om mij heen allemaal is gebeurd –met mij persoonlijk weinig namelijk- ga ik vertellen wat er in de afgelopen week a twee is gebeurd of staat te gebeuren in de komende week…

Iemand uit het hostel is afgelopen dinsdag opgenomen in het ziekenhuis. Hij leek zijn netvlies gescheurd te hebben, althans dat dachten ze toen hij maandag bij de EHBO was. Maar niets was minder waar, dinsdag is hij teruggegaan naar de EHBO en toen bleek dat hij een of andere vage infectie in zn oog heeft. Hij draagt lenzen net als ik en heeft zaterdag zijn lenzen in een kopje met water gedaan bij gebrek aan lenzenvloeistof. Blijkbaar zat er in het kopje of in het water een of andere bacterie die hij met het indoen van zijn lenzen in zn oog heeft gekregen.
Ze weten eigenlijk niet zo goed wat het is en dus weten ze ook niet welke medicatie hij moet krijgen. Hij heeft gister een oogtest gedaan en hij ziet met zijn aangedane oog nu maar 5%.
Heel ellendig allemaal, want ziek in het buitenland dan wil je alleen maar je mammie (of pappie) maar die zijn in Engeland en kunnen het niet betalen om naar hem toe te komen.
Hij reist alleen en alle andere mensen in het hostel zijn niet echt bereid om langs te gaan, behalve ik. Dinsdag toen hij werd opgenomen had ie niks bij zich dus ben ik naar hem toegereden met zijn kleren, tandenborstel en dergelijke. Dan blijkt wel weer hoe goed ik (helaas) getraind ben in het regelen van ziekenhuisdingen..toen ik spullen ging pakken voor hem uit zijn kamer heb ik toezicht gevraagd van iemand die in het hostel werkt want mocht er iets kwijtraken, dan heb ik het ineens gestolen al zijn mijn bedoelingen goed.
Ik pakte zijn haargel, waarop de jongen van hostel zei: dat heeft ie toch niet nodig?? Natuurlijk wel, hij heeft iets aan zn oog, niet zn hoofd...

Het is nu zondag, dus hij ligt nu al bijna een week in het ziekenhuis. Gister ben ik hem lekkere dingen gaan brengen, chocola, sinaasappelsap, frisdrank, chips, kauwgom etc. We hebben samen op zn bed geluncht en even bijgekletst. Natuurlijk is hij geen blij ei op dit moment, dus heb hem gezegd mij te bellen als ie iemand nodig heeft. De meeste mensen uit het hostel zijn te druk bezig met zichzelf om bij hem langs te gaan. Ik vind het triest, je moet iemand toch behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden?

Afgelopen woensdag heb ik echt een vage avond gehad, ik ben gaan poolen in Mustang bar, daar hebben ze elke week een poolcompetitie. Uiteraard doe ik mee, misschien een beetje voor spek en bonen maar toch. Ik vind t hartstikke leuk.
Dus ik liep blij door de bar, wordt ik op weg terug van de wc op mn schouder getikt en ik denk, Mmm lekkere kerel…hij komt me wel bekend voor maar heb geen enkel idee waarvan. Uiteindelijk blijkt hij in het ziekenhuis te werken –kom maar op Grey’s Anatomy taferelen- Als we buiten staan voor een sigaretje komt een meisje naar buiten die ik ook blijk te kennen. Het is het meisje waar ik 8 uur naast heb gezeten tijdens de introductiedag op mijn werk. Nou ja, wat vaag. De dokter –Reza- en zij –Tony Marie- zijn met nog 4 anderen naar Cypress Hill geweest en daarna de stad in gegaan.
Iedereen blij elkaar weer te zien, erg leuk. Een paar drankjes later gaat de bar dicht en na overleg besluiten we naar Tony-Marie’s huis te gaan dat bijna op het strand ligt. Bij haar thuis verder geborreld en geblowd, althans zij allemaal een joint roken, ik niet. Daarna zijn we naar het strand gegaan met de PoiPoi en wat biertjes en ciders. Na de halve nacht op t strand te hebben gezeten zijn we terug gegaan naar (haar) huis en hebben we ons verspreid over het huis om toch maar te gaan slapen. Wakker blijven lijkt een goed idee aan t begin van de avond maar tegen 6uur worden de oogleden wel wat zwaar. Uiteindelijk heb ik mn lenzen maar ingehouden gezien het verhaal met de ooginfectie hierboven…
En dan ’s ochtends na een nacht bijna niet slapen en teveel alcohol moet je dan toch de realiteit weer in en jezelf in publiek begeven….aiai.

Nadat ik ‘thuis’ wat heb gegeten en gedronken ben ik gaan douchen om daarna met Jade –die in het hostel werkte- naar een huisje te gaan kijken. Het huisje is echt super en dus hebben we een aanvraag gedaan om het huis te krijgen. Dat werkt hier wel even wat anders dan thuis, er moeten referenties opgegeven worden die ook nog worden gebeld.
Jade’s referenties zijn inmiddels gebeld, dus goede hoop dat we maandag een telefoontje krijgen dat we het huis mogen gaan bewonen. Zou heerlijk zijn om eindelijk uit het hostel te kunnen. De huur gaat per volgende week omhoog naar 160 dollar ipv 130 nu. Als we met zn drieen in het huis wonen –Jade en haar vriend en ik- dan betalen we ook 130 dollar, maar hebben we rust, een tuin en een eigen ruime slaapkamer.
Dus duimen maar!

Na het huis heb ik dan alleen nog maar een baan nodig en dat is uiteraard zo geregeld…

Een maand geleden –of is het al langer- heb ik op weg van het ziekenhuis naar het hostel mn Australische rijbewijs aangevraagd…
Bij het nummertje trekken heb ik maar gekozen voor “rijbewijs” en daarna “overig”. Eenmaal bij de balie bleek dat het geen enkel probleem was om een rijbewijs aan te vragen. De dingen die ik nodig had: paspoort, Nederlands rijbewijs, bankpasje en een bewijs van adres –proof of address-
He jeetje, had ik zomaar ook nog eens alles bij me!

Ik had een envelop meegenomen maar dat was niet goed genoeg, gelukkig had ik toevallig een rekening van de dokter bij me. Ik had helemaal niet door wat ik aan haar gaf, tot ik het op de balie legde…oeps…doktersrekening…gelukkig had ze alleen een kopie van het briefhoofd nodig, niet het hele papier, hihi.

Om te controleren of mijn ogen –met lenzen- goed genoeg waren moest ik een regel lezen op zo’n kaart die je ook bij de opticien hebt. Eerst met linkeroog dicht, daarna met rechteroog dicht. Maar toen ik mijn rechteroog dichtdeed moest ik van rechts naar links lezen ipv links naar rechts…en dat kon ik niet. Mijn hersens en ogen wilden alleen maar de normale kant op lezen, achterlijk. Bleek dat bijna iedereen daar moeite mee heeft, vraag je je toch af waarom ze het nog steeds op die manier controleren…

Binnen 10 minuten stond ik voor de camera om mijn digitale foto te laten nemen voor op het rijbewijs en binnen 5 a 7 werkdagen kon ik het thuis verwachten.
3 (werk)dagen later lag er een envelop op mijn bed met daarin mn nieuwe rijbewijs! Het gekke is dat het een identificatie middel is –kan dus nu zonder paspoort op stap- maar mijn nationaliteit staat er helemaal niet op! Wat er dan wel weer op staat is dat ik lenzen of een bril moet dragen tijdens het rijden…vage shit.
Aanstaande zaterdag moet ik mijn IELTS test doen, die heb ik nodig om mijn SPH bachelor te laten omzetten naar een BSW (Bachelor of Social Work). Echt belachelijk, want volgens mij heb ik een universitaire bachelor in Engelse taal. Maar nee, die telt niet. Serieus, ze hebben letterlijk gezegd dat ie niet telt! Daar wordt je echt niet blij van, waarom doe je in godsnaam een studie die vervolgens geen reet waard is in een Engels sprekend land??
Maar oke, ik kan er niet omheen en moet dus zaterdag mijn test doen, op academisch niveau, veel moeilijker dan de algemene test die ik voor mn visum nodig heb…tjonge jonge.
Komt allemaal goed, het kost me slechts 317 dollar,…geen geld toch nadat je al duizenden euro’s voor je studie hebt uitgegeven…

Komende week kan ik mn kopieen laten certificeren en dan opsturen naar de AASW en dan mn SPH laten omzetten. Zonder kom ik nergens.
Gelukkig krijg ik wat hulp van Cynthia, die dit al heeft moeten doen. Zij heeft me toestemming gegeven om haar gegevens bij de AASW te laten gebruiken. Dus dat komt helemaal goed, kosten: 850 dollar...
Voor een kleine 1200 dollar ben ik dan gekwalificeerd in Australië…
Dan nog even een baan en dan kan ik blijven :) en het visum kost slechts 2500 dollar een koopje toch voor een paar jaar hier??

Nee alle gekheid op een stokje, uiteraard heb ik het er zeker voor over, want terug naar huis gaan is zeker geen optie voor me…

Heel verhaal, van alles vergeten maar geen tijd/zin meer om nog verder te typen.
Ik moet bezig met mn sollicitatie
Tot gauw!
xx